Przejdź do głównej zawartości

J. Maarten Troost. Zagubiony w Chinach.

Wydane przez
Wydawnictwo Dolnośląskie

Seria z Różą Wiatrów spodobała mi się na tyle, by z dużą niecierpliwością czekać na kolejne książki z charakterystycznym symbolem. Aby przyjemność lektury rozłożyć w czasie, zostawiłam relację z podróży po Chinach na później. Później własnie nastąpiło i oto przedstawiam historię o tym jak Holendro-Czech podjął próbę zgłębienia istoty Chin.

Maarten i Sylvia mieszkali w miejscu, które chcieli opuścić. Szukali interesującej propozycji. Gdy ktoś podsunął im pomysł zamieszkania w Chinach, postanowili spróbować. Maarten wyruszył w podróż przygotowawczą chcąc sprawdzić, czy Chiny nadają się do tego, by zamieszkać w nich z dwojgiem małych dzieci.

Maarten Troost pojechał do Chin, by je sprawdzić i by poznać. Odwiedził duże miasta, miasta, które w jego wyobraźni były sennymi mieścinami, a które okazywały się wielomilionowymi molochami, miasteczka i rejony znane turystycznie i kulturowo polecane w przewodniku "Lonley planet".

Autor doprawia zadziwiające wydarzenia, obserwacje właściwym sobie humorem. Rozprawia się z stereotypami, przekonaniami o społeczności chińskiej, krytykuje niektóre z obyczajów, zachwyca się (tam, gdzie umożliwia to brak smogu) przyrodą. Sprawdza, próbuje, smakuje życia w Chinach i wciąż się zdumiewa,  zadziwia -  jest oszołomiony.

Opis trzymiesięcznego pobytu w Chinach pozwala nam zajrzeć za Wielki Mur. Odsłania pewne tajemnice, ale też budzi wiele pytań. Choćby to, o potęgę Chin i ich dominację nad światem.

Polecam:)

Komentarze

kornwalia pisze…
Chętnie to przeczytam, lubię książki o innych kulturach.
Sara pisze…
Zazwyczaj miałam doczynienia z japońską kulturą, a Chiny to może być ciekawa alternatywa:) Jak się natknę, to nie odpuszczę:)
Anonimowy pisze…
Poznałam dziewczynę .która przez trzy miesiące podróżowała na rowerze(zabranym z Polski)po Chinach i je zwiedzała.namówię ją na założenie bloga i jak to się uda przyślę link:)
Mary pisze…
okładka jest przepiękna..
Chociąz CHiny specjalnie mnie nie ciągną, to może jak kiedys trafię przeczytam. Zdecydowanie bardziej interesuje mnie Japonia.
Monika Badowska pisze…
Sara, Mary,
a ja jakoś nie mogę ani czytać nic japońskiego, ani zachwycać się kulturą...

Czekam na linka;)))
Barbara pisze…
Uwielbiam książki podróżnicze, więc i z pewnością sięgnę po ten tytuł. Zwłaszcza, że od dziecka pasjonuję się kulturą azjatycką (choć moim numerem jeden nadal jest Japonia, jeśli mówimy o Azji:).
Monika Badowska pisze…
Barbaro,
tak jak pisałam powyżej - jakoś nie mogę się przekonać do Japonii. Tym bardziej, że ostatnio - chyba z racji narastającej potęgi - Chiny pojawiają się w wielu publikacjach.
Gdzie Teraz pisze…
Koniecznie muszę przeczytać tę książkę. Właśnie wróciłem z rocznego pobytu w Chinach i sam zbieram się do wydania własnej książki ;D

Zapraszam do poznania moich dwóch poprzednich postów na moim blogu:
www.gdzieteraz.blogspot.com

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k