Przejdź do głównej zawartości

Izabella Klebańska. Jak tańczono przed wiekami, czyli taniec z figurami.

Wydane przez
Wydawnictwo Literatura

Przyznaję ze wstydem - z wymienionych nazw dwudziestu siedmiu tańców znam zaledwie siedem. Książkę Izabelli Klebańskiej, z dołączoną do niej płytą, potraktowałam zatem jako doskonałe uzupełnienie wiedzy o tańcach.

Każdemu z tańców Autorka poświęciła wiersz, w którym objaśnia podstawowe zasady przedstawianych ruchów tanecznych. Ilustracje podpowiadają w jakich strojach ów taniec wykonywano, a odwołania do historii i pochodzenia tańca pozwalają na umiejscowienie go w przestrzeni i czasie.

Wartością dodana tej książki są utwory muzyczne zamieszczone za załączonej płycie. Gdy nie słucham radia, słucham tych własnie utworów - napawają spokojem, ułatwiają marzenia, pozwalają na wędrówkę w przeszłość.

Na końcu książki zamieszczono słowniczek przedstawionych tańców. Jeśli uznamy, że wiedza na temat tańców zawarta w wierszach nam nie wystarcza możemy ją pogłębić na ostatnich stronach "Jak tańczono...".

Izabella Klebańska oddaje w nasze ręce ciekawą publikację. Nie pozostaje nam nic, jak tylko słuchać i uczyć się tańczyć:)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj