Przejdź do głównej zawartości

Irena Landau. Bajki Babci Celiny.

Wydane przez
Wydawnictwo Papilon

"Bajki Babci Celiny" to zbiór niemalże trzydziestu bajek przeznaczonych dla dzieci, które jeszcze same czytać nie potrafią lub czytać już zaczęły. Bajkowy świat zaludniają krasnoludki, biedronki, żabki, pasikoniki, myślące drzewa, wróżki, ryby i ludzie. W każdej z opowieści Autorka zawarła morał, każdą kończy pytaniem, które pozwoli dziecku pełniej zrozumieć przeczytaną lub wysłuchana bajkę, które zachęca do tego, by z porozmawiać z dzieckiem o tym, co się przeczytało.

Odpowiedzi małych czytelników mogą być zaskakujące i stanowić naprawdę idealny sposób, by nawiązać dyskusję. Bo o cóż pyta Irena Landau? O to, czego nie lubi mama, czy tata może się mylić, czy należy się myć, czy możemy nie lubić kogoś, kto mieszka nie tam, gdzie my i czy każdą prośbę należy spełniać. Nieco wichrzycielsku zabrzmiało, w obliczu dążeń wspólnotowych, pytanie o to, czy wszystkim potrzebne jest to samo, zadane po opowiadaniu, w którym jeżom ma się wyrywać igły i owe igły dawać żabom w imię sprawiedliwości, ale przyznam, że jest to moja ulubiona bajka.

"Bajki Babci Celiny" to dobre bajki. A gdyby tak ktoś jeszcze pokusił się o spisanie i opublikowanie drukiem wszystkich rozmów, do których książka Irena Landau sprowokowała... Póki co, Drodzy Rodzice, róbcie notatki:)))

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj