Przejdź do głównej zawartości

J. Maarten Troost. Zagubiony w Chinach.

Wydane przez
Wydawnictwo Dolnośląskie

Seria z Różą Wiatrów spodobała mi się na tyle, by z dużą niecierpliwością czekać na kolejne książki z charakterystycznym symbolem. Aby przyjemność lektury rozłożyć w czasie, zostawiłam relację z podróży po Chinach na później. Później własnie nastąpiło i oto przedstawiam historię o tym jak Holendro-Czech podjął próbę zgłębienia istoty Chin.

Maarten i Sylvia mieszkali w miejscu, które chcieli opuścić. Szukali interesującej propozycji. Gdy ktoś podsunął im pomysł zamieszkania w Chinach, postanowili spróbować. Maarten wyruszył w podróż przygotowawczą chcąc sprawdzić, czy Chiny nadają się do tego, by zamieszkać w nich z dwojgiem małych dzieci.

Maarten Troost pojechał do Chin, by je sprawdzić i by poznać. Odwiedził duże miasta, miasta, które w jego wyobraźni były sennymi mieścinami, a które okazywały się wielomilionowymi molochami, miasteczka i rejony znane turystycznie i kulturowo polecane w przewodniku "Lonley planet".

Autor doprawia zadziwiające wydarzenia, obserwacje właściwym sobie humorem. Rozprawia się z stereotypami, przekonaniami o społeczności chińskiej, krytykuje niektóre z obyczajów, zachwyca się (tam, gdzie umożliwia to brak smogu) przyrodą. Sprawdza, próbuje, smakuje życia w Chinach i wciąż się zdumiewa,  zadziwia -  jest oszołomiony.

Opis trzymiesięcznego pobytu w Chinach pozwala nam zajrzeć za Wielki Mur. Odsłania pewne tajemnice, ale też budzi wiele pytań. Choćby to, o potęgę Chin i ich dominację nad światem.

Polecam:)

Komentarze

kornwalia pisze…
Chętnie to przeczytam, lubię książki o innych kulturach.
Sara pisze…
Zazwyczaj miałam doczynienia z japońską kulturą, a Chiny to może być ciekawa alternatywa:) Jak się natknę, to nie odpuszczę:)
Anonimowy pisze…
Poznałam dziewczynę .która przez trzy miesiące podróżowała na rowerze(zabranym z Polski)po Chinach i je zwiedzała.namówię ją na założenie bloga i jak to się uda przyślę link:)
Mary pisze…
okładka jest przepiękna..
Chociąz CHiny specjalnie mnie nie ciągną, to może jak kiedys trafię przeczytam. Zdecydowanie bardziej interesuje mnie Japonia.
Monika Badowska pisze…
Sara, Mary,
a ja jakoś nie mogę ani czytać nic japońskiego, ani zachwycać się kulturą...

Czekam na linka;)))
Barbara pisze…
Uwielbiam książki podróżnicze, więc i z pewnością sięgnę po ten tytuł. Zwłaszcza, że od dziecka pasjonuję się kulturą azjatycką (choć moim numerem jeden nadal jest Japonia, jeśli mówimy o Azji:).
Monika Badowska pisze…
Barbaro,
tak jak pisałam powyżej - jakoś nie mogę się przekonać do Japonii. Tym bardziej, że ostatnio - chyba z racji narastającej potęgi - Chiny pojawiają się w wielu publikacjach.
Gdzie Teraz pisze…
Koniecznie muszę przeczytać tę książkę. Właśnie wróciłem z rocznego pobytu w Chinach i sam zbieram się do wydania własnej książki ;D

Zapraszam do poznania moich dwóch poprzednich postów na moim blogu:
www.gdzieteraz.blogspot.com

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj