Czwarty tom opisujący mmę Ramotswe i jej najbliższych. W tej części na pierwszy plan wysuwa się mma Makutsi i założona przez nią szkoła maszynopisania dla mężczyzn.
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
Komentarze
nie zdobyła jeszcze całej serii. Została mi druga w kolejności książka (coś o łzach żyrafy). Widziałam na stronie KKKK, że wydają kolejną książkę o mma Ramotswe. Są też inne - dwa dni temu dostałam z tej księgarni "Niedzielny Klub Filozoficzny". Bardzo lubię sposób w jaki McCall Smith pisze.
Tu masz opisane te, które już przeczytałam: http://prowincjonalnenauczycielstwo.blogspot.com/search/label/McCall%20Smith
Pozdrawiam:)