Przejdź do głównej zawartości

M(ałe) M(okre) C(oś)

Obraz
Autor:
Poczułam na ustach małe mokre coś. Za chwilę małe mokre coś poczułam koło ust, koło nosa i na nosie. Wędrowało to małe mokre coś po mojej twarzy przyjemnie głaszcząc. Uchyliłam oczy. Małym mokrym czymś był Sisulkowy nos. Było to budzenie w wersji soft. Sisi, zobaczywszy, że już nie całkiem śpię, odsunęła się ode mnie i usiadła wdzięcznie w pozycji figurynki. Czekała cierpliwie na moją inicjatywę w sprawie pełnej Sisulowej miski. Cóż było robić - wstałam i wykazałam inicjatywę.

sobota, 15 września 2007

Komentarze:

aga_ata
2007/09/15 15:15:28
A jak jest hard?:)
mbmm
2007/09/15 17:39:36
Hard? To przegalopowanie po nas śpiących. Albo podgryzanie naszych stóp wystających spod kołdry. Wersja ni to hard, ni to soft polega na położeniu się na nas. Niby to przyjemne i delikatne, ale ze względu na Sisulowe gabaryty trudno jednoznacznie zakwalifikować ten sposób budzenia jako soft.
daria_nowak
2007/09/16 17:18:32
Proszę jaki kulturalny sierściuch:) Moze trzeba z nią zapoznać moją Julcię? Niech się kultury uczy!
mbmm
2007/09/16 19:20:04
A jak budzi Cię Julcia? ;)
daria_nowak
2007/09/16 19:47:14
Wersja hard pasuje jak ulał:) Do tego jeszcze przeraźliwe meczenie mordowanej owcy...;) O 5 rano...
aga_ata
2007/09/18 19:29:20
Przegalopowanie :-D
mbmm
2007/09/18 22:50:19
Takie "przegalopowanie" jest dość niebezpieczne. Po pierwsze - nie wiadomo czy człowiek podczas owej kociej galopady śpi na plecach czy na brzuchu (i nie wiadomo co gorsze), po drugie - kot cieżkawy nieco jest a i pazurki miewa, więc spadający, galopujący kot... to zdecydowanie pobudka hard:)
aga_ata
2007/09/20 13:30:38
Dobrze, że króliki tak nie budzą. Przynajmniej mój po mnie nie galopuje;)
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »