Nowy żwirek a sprawa kocia

Nowy żwirek został uroczyście przytachany do domu, kuweta nie mniej uroczyście została wyszorowana i napełniona nowym żwirkiem.

Silikonowy schował się był do szafy. Sisi obserwowała moje kuwetowo-żwirkowe poczynania, a gdy już kocia toaleta była gotowa do korzystaniazaczła jej się przyglądać z bliska. Poszurała chwilkę żwirkiem, spróbowała czy to coś jest jadalne i usiadła pełna zadumy nad zmianą,by później wymaszerowaćz łazienki nie zaszczycając kuwety swoję obecnością.

Gusia przespała cały proces zmian i może dzięki temu nie miała ambiwalentnych uczuć względem podściółki kuwetowej. Znaczy się - skorzystała i już...

wtorek, 04 marca 2008

Komentarze:

hersylia810
2008/03/04 11:55:39
Wybacz, że się wtrącam, ale na moje oko jest za mało żwirku w kuwecie. Nasypanie warstwy ok. 5 cm sprawi, że łatwiej będzie się zbrylał i na dłużej wystarczy. Kotki będą miały więcej materiału do zakopywania swoich "dokonań" a Wy łatwiej usuniecie bryłki w miarę ich przybywania. Dopiero kiedy poziom żwirku znacznie się obniży trzeba znowu dosypać. Pozdrawiam serdecznie :-)
mbmm
2008/03/04 13:16:12
Hersylio,
dosypaliśmy:)))

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Czytaj dalej »

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj

Czytaj dalej »

Prowincjonalna nauczycielka

Szukaj na tym blogu