Przejdź do głównej zawartości

Poranek z kotem w roli głównej

Sisuleńka, gdy wczoraj zobaczyła, że przygotowuję sobie łóżko do snu, wskoczyła do swojego koszyczka i też zapadła w objęcia Morfeusza. I spała tak do czwartej. Około czwartej zauważyła ruch w naszej sypialni, jedno z nas się kładło, inne wstawała na momencik, i postanowiła też pouczestniczyć w życiu rodziny. Sił starczyło jej na tyle, aby dojść do fotela. Zabrałam ją stamtąd, żeby się poprzytulać i szybciej zasnąć. Kotek dał się głaskać po brzuchu i zaczął burczeć. Jak kombajn bizon. Poburczała troszkę przy mnie i poszła poburczeć przy Z. Potem poszła szukać jedzenia. Z łóżka wskoczyła na stół, ze stołu na fotel, wspięła się delikatnie na koci koszyk i z koszyka przeszła na parapet, gdzie stoją kocie miski (gdyby stały na podłodze zwierzątki mogłyby walczyć o prawo do miski). Kotelka ze zdumieniem odniosła się do faktu, że na parapecie jest tylko jedna miska i to w dodatku tylko ta z wodą. Zakwiczała niezadowolona, co skłoniło mnie do kolejnego podniesienia się z łóżka i zadbania o strawę swojego ukochanego strzępiona. Karmienie odbyło się w kuchni. Powoli zapadałam w sen. Wtem radosnym galopem do pokoju wpadła Sisi i zaczęła grzebać w kuwecie. Efekt grzebania był taki, że znów musiałam wstać. Koło 6 usłyszałam, że wstaje Mama – mogłam spokojnie zasnąć, gdyż ciekawski Sisulek poszedł sprawdzać jak Pani M. robi sobie kawę.

wtorek, 31 lipca 2007

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k