Przejdź do głównej zawartości
Obraz
Autor:
Sisulek na dźwięki wiążące się z rozstawianiem odkurzacza zawsze reaguje tak samo. Wchodzi do wersalki. Odchyla wdzięcznie materiał i hyc... do środka. Czasami, chyba gdy zmarznie, wchodzi tam w ciągu dnia, sama z własnej woli. Wczoraj był właśnie dzień chowania się w wersalce, zagrzebywania się w pościelach, kocu i ogólnie owijania się ciepłym, miękkim i puchatym. Sisi zniknęła nam z oczu koło 20, więc obejrzeliśmy wszystkie kąty i podsumowaliśmy jej zniknięcie tym, że śpi w wersalce.

Ponad dwie godziny później Z. przygotował łózko do spania, a ja wprost spod gorącego prysznica schowałam się pod kołdrę. Minęło jakieś pół godziny. Przypomniałam sobie o Sisi i pytam wciąż zerkając w książkę: - Sisi na monitorze? Z. rozgrywający partę szachów z roztargnieniem mówi: - Nie. Poderwało nas niemalże jednocześnie. Z. pozaglądał we wszyskie ulubione Sisulowe kąty, a ja otworzyłam wersalkę i zaczęlam w niej grzebać. Pociągnęłam koc i... moim zdumionym oczom ukazała się zaspana Sisuleńka.

* * *

Kupiłam na śniadanie rogale. Położyłam je w kuchni i poszłam myć ręce. Gdy wróciłam okazało się, że Sisi rozerwała woreczek i wygrzebuje z niego kawałki rogala. Bo ona też chce... Poczęstowałam ją i uśmiechałam się promiennie widząc jej zamknięte, dla lepszego smakowania, ślepka i słysząc ciamkanie.

środa, 12 grudnia 2007

Komentarze:

roman_j
2007/12/13 17:21:11
Moja kocica na dźwięk wyciągania odkurzacza zmiata w najdalszy kąt najdalszego pokoju - za telewizor. :)
mbmm
2007/12/13 21:03:38
Sisi, jak pewnie widziałeś, na monitorze i telewizorze sypia, a najbezpieczniejsza wydaje się jej wersalka:)))
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »